- VÖNDR
- (gen. vandar, dat. vendi; pl. vendir, acc. vöndu), m.1) wand, switch, twig (sverðit beit eigi heldr en vendi berði um); snúa vönd í hár e-m, to twist a wand in one’s hair, preparatory to beheading a culprit;2) stripe, in cloth (segl stafat vendi blám ok rauðum).* * *m., gen. vandar, dat. vendi, pl. vendir, acc. vöndu, later and mod. vendi, Sks. 443 B; [from vinda, as svigi from sveigja; Ulf. wandus = ράβδος, 2 Cor. xi. 25; Engl. wand; Dan. vaand]:—a wand, switch; af korninu vex rót en vöndr af rótinni en af vendi aldin, Eluc. 14; Jacob tók græna vöndu, … birkti hann suma vönduna … mislita vönduna, Stj. 177, 178 (Genesis xxx); skjót at honnm vendi þessum, Edda 37; þá færi þit mér vóndu rétta ór skógi, 656 C. 42; smá-vendi (acc, pl.) af kvistum, Sks. 443 B; út mun ganga vöndr af kyni Jesse, 686 B. 13; tams vendi ek þik drep, Skm.; vatn hljóp ór hellunni er Moyses laust á vendi sínum, … vöndr Arons, Ver. 22; hann sat ok telgdi vönd einn með knífi, Hom. 116; hreinsa hveiti með vendi (vinza), Stj. 397; reiða vönd ok staura til garðs, N. G. L. i. 241; mál-vöndr, a measuring-wand, yard; poët. ben-vöndr, a ‘wound-wand;’ hjalt-vöndr, a ‘hilt-wand,’ i. e. a sword; blóð-v., morð-v., slíðr-vöndr, fólk-vöndr, hríð-vöndr, hvít-vöndr, benja-, brynju-, hjaldrs-vöndr, id.; ríkis-vöndr, a sceptre, Lex. Poët.: a rod, for punishing, strýkja með vendi, ljósta mar vendi, Kormak; vöndr hrökk, Mork. (in a verse); cp. vand-styggr, vandar-högg.2. a roller, on which tapestries were hung; tjöld um miklu-stofu, ábóta-stofu, conventu ok málstofu, ok hér méð vendir til allra, Vm. 109; mátum vér í skuldina, tvær bækr, vönd, pall-klæði, Dipl. iii. 13.3. in the phrase, snúa vönd í hár e-m, a way of beheading a culprit, by twisting a stick in his hair and holding the head steady to receive the stroke (instead of laying it on the block), see Ó. H. 191, Jómsv. S. ch. 47, Fms. xi: cp. vand-bálkr, vand-draga, vand-laupr, vand-styggr.4. metaph. a stripe, in cloth, Edda (Gl.) i. 584; segl stafat vendi, Eg. 68, Ó. H. 113, 124, 170 (see segl and stafað’r).COMPDS: vandahús, vandarhögg, vandarleggr, vandarveif.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.